Do tej pory nasza rodzina nie miała powodów do zmartwień. Żyliśmy, jak każda zwykła rodzina. Do czasu, kiedy poszłam na profilaktyczne wyniki. Lekarze wykryli w mojej piersi guzki. Najgorsze obawy się ziściły – to był rak. Myślałam wtedy, że nic gorszego nas nie spotka. Przeszłam operację i zaczęłam chemioterapię. W czasie mojego leczenia otrzymałam cios prosto w serce…Marcin zadzwonił do mnie, że strasznie boli go głowa. Pojechałam po niego i zabrałam go do domu. Ledwo dojechaliśmy, stan Marcina się pogorszył. W stanie krytycznym został zabrany do szpitala i musiał przejść natychmiastową operację, ponieważ doznał w pracy urazu głowy.
Lekarze nie dawali mu żadnych szans! Nie wiedzieli, czy się w ogóle wybudzi i czy będzie mógł normalnie funkcjonować. Kilka dni później musiał przejść dodatkowy zabieg, usunięcia części kości czaszki, aby zrobić miejsce na narastający obrzęk mózgu. Po tym zabiegu jego głowa uległa zniekształceniu.
W tej chwili od 26 października Marcin przebywa w domu, gdzie każdy dzień jest dla niego i dla nas ogromnym wyzwaniem. Musi nauczyć się wszystkiego od nowa. Obecnie mówi bardzo niewyraźnie i samodzielnie pokonuje niewielkie odległości. Jego stan jednak wymaga specjalistycznych zabiegów, a przede wszystkim intensywnej rehabilitacji, która jest jedynym sposobem na odzyskanie utraconej sprawności. Sama jeżdżę na chemioterapię, a w domu czeka na nas nasza ukochana córka. Marcin musi do nas wrócić, potrzebujemy go jak nigdy.Sylwia, żona Marcina
W tej chwili od 26 października Marcin przebywa w domu, gdzie każdy dzień jest dla niego i dla nas ogromnym wyzwaniem. Musi nauczyć się wszystkiego od nowa. Obecnie mówi bardzo niewyraźnie i samodzielnie pokonuje niewielkie odległości. Jego stan jednak wymaga specjalistycznych zabiegów, a przede wszystkim intensywnej rehabilitacji, która jest jedynym sposobem na odzyskanie utraconej sprawności. Sama jeżdżę na chemioterapię, a w domu czeka na nas nasza ukochana córka. Marcin musi do nas wrócić, potrzebujemy go jak nigdy.Sylwia, żona Marcina