Tadeusz ma 64 lata, ale jeszcze do niedawna nikt by mu tyle nie dał. Szczupły, wysportowany, energiczny. Zawsze zajęty, zainteresowany światem i ludźmi. Pasjonował się wieloma rzeczami : żeglarstwem, polityką, prawem, nauką, przyrodą i podróżowaniem. Z wykształcenia prawnik, w swojej karierze zawodowej piastował stanowisko sędziego, był adwokatem i radcą prawnym. Od sześciu lat zafascynowany swoją córką Adelą. Uwielbiał obserwować rozwój małego człowieka. Robił wszystko aby pokazać jej otaczający świat, przyrodę i zwierzęta, które sam kochał. Trudno dziś nawet zliczyć ilu kotom stworzył ciepły dom; było ich bardzo wiele i zawsze do niego lgnęły. Bo po prostu jest dobrym, ciepłym człowiekiem. Zawsze można na niego liczyć, zawsze był skory do pomocy.
COVID zaatakował nagle całą rodzinę, ale u Tadeusza miał najcięższy przebieg. Od ponad dwóch miesięcy leży w szpitalu na oddziale intensywnej terapii, ponad 3 tygodnie utrzymywany był pod respiratorem w śpiączce farmakologicznej. Potem przyszedł udar. Były takie chwile, że wydawało się, że przekroczy cienką czerwoną linię, że już nic nie da się zrobić. Ale on ma wielką wolę życia, ma dla kogo żyć i chyba to dało mu siłę aby przezwyciężyć najtrudniejsze momenty. Dziś życie Tadeusza nie jest już zagrożone. Ale przed nim bardzo długa, ciężka i kosztowna droga rehabilitacji, która pozwoli mu odzyskać siły. Dziś z trudnością wstaje z łóżka, z pomocą aparatury tlenowej stawia pierwsze kroki. Tak naprawdę na nowo uczy się podstawowych czynności. COVID i jego powikłania to przerażająca choroba, która silnych, zdrowych ludzi pokonuje w tak szybkim czasie.
Pomóżmy Tadeuszowi powrócić do jego dawnego życia , pomóżmy mu powrócić do czekającej na niego córki. On ma jeszcze tyle planów, tyle zamierzeń. Przecież obiecał Adeli, że pokaże jej jak piękny jest otaczający świat. I tej obietnicy musi dotrzymać.
