„W 2005 roku 23 czerwca uległ wypadkowi komunikacyjnemu miał wtedy 7 lat kończył pierwszą klasę następnego dnia miał odebrać swoje pierwsze świadectwo niestety nie odebrał go bo nauczycielka nie dopilnowała go kiedy wracali ze stadionu i przechodzili na drugą stronę ulicy,Adrian zatrzymał się przed przejściem aby zawiązać but pani poszła z resztą klasy nie zwracając uwagi że Adrian został później chciał sam przejść i na środku przejścia na pasach został potrącony przez samochód osobowy,wyleciał w górę na 3m jak piłka,leżał przez trzy miesiące w szpitalu najpierw przez kilka dni na oiome w Białej Podlaskiej później w Lublinie w szpitalu dziecięcym na Chodźki.
Następnie zaczęła się nasza walka o powrót do w miarę normalnego życia ,nauka chodzenia i wszystkiego czego nauczył się przez 7 lat swojego życia .W tej chwili potrzebuje ciągłej rehabilitacji by moc funkcjonować ma czterokończynową spastykę całego ciała przeważającą na lewą stronę ciała ,złamaną kość udową której nie da się zespolić ze względu na mocną spastykę,ma kłopoty z pamięcią,z wymową jest skandowana i powolna nie wszyscy go rozumieją,nie ma kolegów ,znajomych ,w naszej małej miejscowości nie akceptują go z tego powodu jest sam ma tylko mnie i babcię.
Uczęszcza od roku na warsztaty terapii zajęciowej ,jest zadowolony bo tam są podobne osoby jak on.”
